Achtbanen, loslaten en toch stiekem leuk
Met het hemelvaart weekend was ik op een korte vakantie met mijn vriendin haar 2 zoontjes en mijn dochtertje.
Omdat zij en haar 2 zoontjes van pretparken en achtbanen houden had ik mij voorgenomen om dat te gaan proberen.
Nu zullen sommigen denken achtbanen dat is toch gaaf! Ik kan je vertellen dat is niet gaaf!!! Als ik er naar kijk kreeg ik al de kriebels dus dit zou ik echt nooit gedaan hebben als hun het niet leuk hadden gevonden.
Maar omdat ik mij graag in de ander verdiep en ervaringen wil kunnen delen, voor zover mogelijk, had ik besloten, dat ga ik doen!
Zo gezegd zo gedaan. Ik was redelijk ontspannen toen we ernaar toe reden en ook toen we aan het wachten waren tot we aan de beurt waren. Het hielp ongetwijfeld dat haar jongste van 9 met mij samen erin ging en ik dus extra dapper moest zijn, haha.
De snelle start was goed te doen. Om het nog ‘mooier’ te maken zaten we voorin en kon je alles ‘te’ goed zien. De eerste soort van vrije val voelde niet zo fijn maar ik wist binnen 30 seconde is het weer voorbij. De bochten waren wel leuk. Ik had ook nog 2 opdrachten mee, niet gillen en vooral breed glimlachen.
30 seconde later was de spits eraf! Niet gegild en ook nog even gelachen.
Een tijdje later ging ik met haar oudste zoon van 12 in de spannendste achtbaan, de Fenix, waar je hangt en over de kop gaat. Ook hier wist ik maximaal een minuut en dan zijn we weer binnen. Eenmaal erin is het overgeven aan de elementen en proberen te genieten, en glimlachen uiteraard. Ik zag de foto na afloop en ik denk dat het rond de vrije val was, het glimlachen was daar niet gelukt 😜
Maar ook nu vond ik de bochten wel weer leuk. Bij de volgende achtbaan, Troy, kreeg ik nog de opmerking weet je het zeker want deze schud echt heel hard, maar ik was vastbesloten en vond het stiekem al wat leuker dus gaan met die banaan, en deze was goed te doen los van het feit dat je af en toe het idee krijgt dat je uit de baan vliegt.
Aan het eind van de dag heb ik alle 4 de achtbanen gedaan en de 2 snelste 2x en zowaar werd het steeds leuker en stond ik uiteindelijk glimlachend op de foto al was het niet zo breed glimlachend als mijn vriendin.
ik wil hier 2 lessen uithalen die ik heb geleerd.
1) Soms staan we voor keuzes die niet comfortabel zijn. De makkelijkste weg is dan om het niet te doen, waar soms echt niks op tegen is. Maar door toch een stap te zetten kun je een nieuwe ervaring opdoen. Misschien iets ontdekken wat je toch wel leuk gaat vinden. Of je draagt bij aan het plezier van een ander en kunt zo samen een ervaring delen.
2) De andere les is die van het loslaten. Als je in de achtbaan zit kun je denken ik wil eruit, waar ook niks mis mee is haha, of je kunt je proberen je over te geven aan dat wat gebeurt en ervaren wat het met je doet. Adrenaline, plezier, angst, belangrijke vragen als pas ik daar wel onderdoor wisselen elkaar in hoog tempo af. En laat het duidelijk zijn dat een ieder het anders ervaart.
We zien dit in onze club ook terugkomen.
Voor veel mensen is de drempel om zich aan te melden en te starten best hoog.
Toch is bijna iedereen blij dat ze die stap zetten. Na een tijdje merken we dat sommigen het fantastisch vinden en het zelfs missen als ze op vakantie zijn.
Maar ook een groep die het nog steeds niet leuk vinden, dit is ook helemaal prima. Omdat die sporters het belangrijk vinden om fit en gezond te blijven doen ze het toch. Natuurlijk zit de grootste groep sporters hier ergens tussenin.
Door de stap te zetten, ook al is die ongemakkelijk, kun je nieuwe mogelijkheden ervaren. En wil je er na de rit toch graag uit… dan is dat natuurlijk ook een prima keuze. Maar pas op: soms is het stiekem toch leuker dan je dacht.